نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
استادیار زبان و ادبیات انگلیسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
چکیده
شخصیت اوفلیا در نمایشنامه هملت، نوشته ویلیام شکسپیر، موقعیت گفتمانی غنی است که توانش‌های تفسیری و انتقادی آن توسط اقتباس‌های گوناگون به تصویر کشیده شده است. با بهره‌گیری از نظرات انتقادی منتقدانی همچون ژاک لاکان، الین شوالتر، دیوید لورنز، بریجت لیونز و فیلیپ آرمسترانگ، مطالعه پیش‌رو شخصیت‌پردازی اسکیزوفرنیک اوفلیا را بررسی می‌نماید، نحوه بازگشت‌های وی به گذشته را تحلیل می‌کند، و بازنمایی اوفلیا را از طریق عناصر شمایل‌نگاری به عنوان خصوصیات شخصیت‌پردازی وی در نظر می‌گیرد؛ عناصری که به وی شخصیتی چندلایه داده‌اند. مطالعه اقتباس‌های لارنس الیویه، کنت برانا، و مایکل آلمریدا را از نمایشنامه در نظر می‌گیرد تا بتواند خصوصیات گفتمانی شخصیت‌پردازی اوفلیا را تشخیص دهد و تحلیل نماید. حین استفاده از تفاسیر و نظرات انتقادی منتقدان برشمرده، مطالعه از نظرات آماندا روکس، جسیکا مائرز و گولسن تکر پیرامون اقتباس‌های منتخب نیز بهره می‌گیرد. مطالعه ادعا دارد که با وجود اینکه هیچ‌کدام از اقتباس‌ها چیرگی نظام پدرسالار را بر اوفلیا انکار نمی‌نمایند، اقتباس‌های تجربی‌تر برانا و آلمریدا به جنبه‌های شخصیت‌پردازی چندگانه و متضاد اوفلیا – که می‌توانند برای این چیرگی چالش ایجاد نمایند – توجه می‌کنند. این جنبه‌های چندگانه و متضاد نشان می‌دهند که تدابیر نظام پدرسالار در کنترل کردن و محدودسازی شخصیت‌های حاشیه‌ای مانند اوفلیا همواره ناقص است.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
- Abbate, A. (2004). To be or inter-be: Almereyda’s end-of-millennium Hamlet. Literature/Film Quarterly, 32(2), 82-89. https://www.proquest.com/openview
- Almereyda, M. (Director). (2000). Hamlet [Film]. Miramax.
- Armstrong, P. (1996). Watching Hamlet watching: Lacan, Shakespeare and the mirror/stage. In Terence Hawkes (Ed.), Alternative Shakespeare (pp. 217-238). Routledge.
- Branagh, K. (Director). (1996). Hamlet [Film]. Sony Pictures.
- Lacan, J. (1977). Desire and the interpretation of desire in Hamlet. Yale French Studies, (55/56), 11-52. https://www.jstor.org/stable/2930434
- Lane, R.L. (2006). Fifty key literary theorists. Routledge.
- Leverenz, D. (2004). The women in Hamlet: An interpersonal view. In Smith (Ed.), Shakespeare’s tragedies (122-140). Blackwell Publishing.
- Lyons, B. G. (1977). The iconography of Ophelia. ELH, 44(1), 60-74. https://doi.org/10.2307/2872526
- Maerz, J. M. (2011). Beyond epic: Kenneth Branagh’s Hamlet and the meta-narrative functions of classical Hollywood genre. Literature/Film Quarterly, 39(2), 128-140. https://www.jstor.org/stable/43798781
- Morris, H. (1958). Ophelia’s bonny sweet robin. PMLA, 73(5), 601-603. https://doi.org/10.2307/460304
- Olivier, L. (Director). (1948). Hamlet [Film]. Rank Film Distribution Ltd.
- Rooks, A.K. (2014). The new Ophelia in Michael Almereyda’s Hamlet. Literature/Film Quarterly, 42(2), 475-485. https://www.jstor.org/stable/43798981
- Sanders, J. (2006). Adaptation and appropriation. Routledge.
- Shakespeare, W. (2004). The tragedy of Hamlet, Prince of Denmark. Grandview: thewriteedition.net Publishing.
- Showalter, E. (1985). Representing Ophelia: Women, madness, and the responsibilities of feminist criticism. In P.Parker & G. Hartman (Eds.), Shakespeare and the question of theory (77-94.Methuen & Co. Ltd.
- Teker, G. S. (2006). Empowered by madness: Ophelia in the films of Kozintsev, Zeffirelli, and Branagh. Literature/Film Quarterly, 34(2), 113-119. https://www.proquest.com/docview/227001101
- Wolfrey, J., Robbins, R., & Womack, K. (2002). Key concepts in literary theory. Edinburgh University Press.
)